குழந்தைகளோடு குழந்தையாதல்

சென்ற திங்களன்று என் அலுவலகத்தில் "குழந்தைகளை அலுவலகத்திற்கு அழைத்து வருக" தினம் ("Bring Your Kids to Work" Day) கொண்டாடப்பட்டது.

மாலை நாலு மணி அளவில் சுட்டிக் குட்டிக் குழந்தைகள் பலரும் வந்து அலுவலகத்தில் இங்குமங்கும் திரிந்து கொண்டிருந்தனர். அவரவர் தந்தை/தாயின் வேலையிடத்தில் சென்று ஆர்வத்துடன் அவர்களின் கணினிகளைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர். அலமாரிகளைக் குடைந்து கொண்டிருந்தனர். அலுவலக மாடியிலிருக்கும் சிறு பூங்காவில் மனமகிழ் நிகழ்ச்சிக்கு ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்தது. அவரவர் வயதுக்கேற்ற பிரிவுகளில் ஓவியப் போட்டி நடத்தினோம்.

அதற்குப் பிறகு நான் குழந்தைகள் பங்குபெற்று நடிக்கும் கதை நிகழ்ச்சி ஒன்றை நடத்தினேன். அதாவது கதை மாந்தர்களாய்ப் பங்கு கொள்ள சில குழந்தைகள் முன் வந்தனர். நான் கதையைச் சொல்லச் சொல்ல அவர்கள் முன் பயிற்சி ஏதுமின்றி அந்தக் கதையை நடித்துக் காட்டுவதாக நிகழ்ச்சி.

கதை ஒரு காட்டில் உள்ள விலங்குகளை வைத்து நடைபெறுகிறது. சிங்கம், கங்காரு, தவளை, நாய், குரங்கு போன்ற விலங்குகள் ஒரு காட்டில் ஒரு நதியின் அருகே வசித்து வருகின்றன. திடீரென்று நதியில் வெள்ளம் வந்து விடுகிறது. தவளை இதை அறிந்து வந்து முதலில் சிங்கத்திடன் சொல்கிறது. சிங்கம் முன்யோசனையுடன் அனைத்து விலங்குகளையும் அழைத்து காட்டின் வேறு பகுதிக்கு அழைத்துச் செல்கிறது. போகும் வழியில் மரத்தில் ஏறிப் பழங்களைப் பறித்துத் தருகிறது குரங்கு. நாய் அவர்களைத் தனது நுண்ணறிவின் மூலம் சில அபாயங்களை உணர்ந்து எச்சரித்துக் காக்கிறது. கங்காரு, எஞ்சிய பழங்களைத் தனது பையில் சேமித்து வைத்து தேவைப்படும்போது தருகிறது. இப்படி ஒவ்வொரு விலங்கும் தமது தனித்தன்மைகளை வெளிப்படுத்தி, அவை அனைத்தும் ஒரு குழுவாகச் செயல்பட்டு பல அனுபவங்களைச் சந்தித்து, நதியில் வெள்ளம் குறைந்த பிறகு தம்மிடத்தை மீண்டும் வந்தடைகின்றன.



எந்த வித முன் பயிற்சியுமின்றி அனைத்துக் குழந்தைகளும் தாம் ஏற்று நடிக்கும் விலங்கின் தனித்தன்மையான உறுமல், குரைத்தல், போன்றவற்றைச் செய்து கொண்டே அனாயாசமாக நடித்தார்கள். நான் கதையைச் சொல்லச் சொல்ல ஒவ்வொருவரும் அதற்கேற்றபடி நடிப்புத் திறமையை வெளிப்படுத்தி பட்டையைக் கிளப்பினார்கள்.

நடுவில் பல காமெடிகளும் நடந்தது. 'குரங்கு' பாத்திரத்தை ஏற்று நடித்த சுட்டிப் பெண்ணுக்கு திடீரென்று என்ன தோன்றியதோ, கதையின் நடுவிலேயே தான் இனிமேல் குரங்கு வேடத்தில் நடிக்க முடியாது என்று சொல்லிவிட்டு, 'இனிமேல் நான் முயல்' என்று சொல்லி என்னை அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கினாள். கதையில் அவசரமாக நான் சில மாற்றங்களைச் செய்ய வேண்டியதாகி விட்டது.



கதை முடிந்து குழந்தைகள் அனைவரும் சிறு குழுக்களாகப் பிரிந்து அங்கங்கே நின்று விளையாடிக் கொண்டிருந்தனர். நான் அனைவரையும் சேர்த்து வைத்து ஒரு புகைப்படம் எடுப்பதற்காக ஒவ்வொருவராக அழைத்துக் கொண்டிருந்தேன். குரங்காக நடித்துப் பிறகு முயலாக மாறிய சிறுமியை "முயல், இங்கே வா, ஃபோட்டோ எடுத்துக்கலாம்" என்று அழைத்த போது அவள் உடனே கதை ஞாபகத்தில் முயல் போல துள்ளியபடியே என் பக்கத்தில் வந்து நின்ற காட்சியை என் வாழ்நாளில் மறக்க முடியாது.



கதையில் பங்கு கொண்ட குழந்தைகள அனைவரும் வீட்டிற்குச் சென்று இரவு முழுக்க தங்கள் தாத்தா-பாட்டியிடம் முழுக்கதையும் நடித்துக் காட்டி மகிழ்ந்ததாக மறுநாள் அக்குழந்தைகளின் தந்தையரும் தாய்மாரும் கூறியபோது நிஜமாகவே ரொம்ப நெகிழ்ச்சியாய் இருந்தது.

குழந்தைகளின் உலகம் மிக சுவாரஸ்யமானது. வாலிபப் பருவம் அடைந்த பிறகும் அதனுள் நுழைந்து அவர்களின் உள்ளங்களில் இடம் பிடித்து அவர்களின் அன்பைப் பெறக் கிடைக்கும் இது போன்ற வாய்ப்புகளை நான் அவ்வப்போது பயன்படுத்திக் கொள்வதைப் பற்றி எனக்கு மிகுந்த மனநிறைவு உண்டு. சொல்லப் போனால் என்னை நான் அவ்வப்போது மீட்டெடுத்துக் கொள்வதெல்லாம் இது போன்று குழந்தைகளோடு குழந்தையாகிக் களிக்கும் அந்தச் சில தருணங்களில் மட்டுமே.